Το ιστολόγιο του/της ofios

Αναφορά Κυριακάτικης βόλτας από την αμαρτωλή γωνιά, γύρω στις 13:30 1. IDEAL TESTER μαύρο-ασημί σε άψογη κατάσταση 2. IDEAL SPARK κόκκινο-μαύρο σε άψογη κατάσταση 3. CLERMONT φούξια φωσφοριζέ και τέλος πάντων, είναι αξιοθαύμαστο το πώς εφαρμόζεται παντού αυτός ο φοβερός νόμος της εντροπίας, που λέει ότι, αν δεν δαπανήσεις ενέργεια για να συντηρήσεις ένα σύστημα στην κατάσταση που έχει, αυτό θα συνεχίσει να πέφτει όλο και χαμηλότερα. Ήρθασι , λοιπόν, αυτά τα ανθρωπαρούδια από τις άκρες του κόσμου εδώ και έφεραν μαζί τους τους τρόπους τους και τις συνήθειές τους. Και μας μάθανε να συνηθίζουμε στα δικά τους και να τα βλέπουμε σαν καθεστώτα σιγά-σιγά, απλώς γιατί δεν κάναμε κάτι για να δείξουμε πως εμάς δεν μας αρέσει και δεν μας βολεύει το πώς θέλουν αυτοί. ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠ' ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΚΛΕΠΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ ΑΔΙΑΡΡΗΚΤΗ;;;;;;;;;;;;;;;;

Σκάλισα παλιές φωτογραφίες στο πατρικό μου - πίσω στο '78, στις μέρες της Λαμπρής /  ποδηλατάδικο στην Πατησίων , εκεί που σήμερα είναι κάτι ΙΕΚ  /  ο πατέρας  μου  μ' έχει πάει να διαλέξω το πρώτο μου ποδήλατο,  παζαρεύει την τιμή συνεσταλμένος, διστακτικός / ο πωλητής παντοδύναμος, το ποδηλατάδικο κολοσσιαίων διαστάσεων για τα μάτια μου / ούτε ξέρω τί να διαλέξω, όλα ωραία μου φαίνονται / μάλλον διαλέγω αυτό που θέλει ο πωλητής, ένα πορτοκαλί με μιά τεράστια βίδα στη μέση του σκελετού , σπαστό, για να μεταφέρεται εύκολα με τ' αυτοκίνητό μας , ένα SKODA κεραμιδί  / τόχω, επιτέλους, στα χέ

Ωρέ λεβέντισσες και λεβέντες !!! Έχω μια ιδέα που λέει το εξής: μέσα στον Μάϊο που ανοίγει οριστικά ο καιρός και μπορεί να μας παρασύρει ν' ανοίξουμε και ' μεις την διάθεσή μας, δεν κάνουμε μια ωραία μάζωξη στον λόφο Φιλοπάππου και συγκεκριμένα στην είσοδο προς τον Λουμπαρδιάρη;;; Σκεφτόμουνα κάτι απλό, δηλαδή, να μαζευτούμε εκεί γύρω στις έντεκα, να απλώσουμε τα ποδήλατά μας, να γνωριστούμε και να μιλήσουμε, να μας δει ο κόσμος και να του μοιράσουμε και ένα φυλλαδιάκι , έστω και πρόχειρο που θα λέει για παράδειγμα "πάρε και ' συ ένα ποδήλατο κι' έλα μαζί" ή "κάνε το καλύτερο δώρο στο εαυτό σου" ή κάτι πιό έξυπνο τέλος πάντων, να κάνουμε όλοι μαζί ένα πάνω-κάτω στην Αρεοπαγίτου, να πούμε και κανένα τραγούδι ποδηλατικό και να χορτάσουμε τον ήλιο όλοι παρέα. Επίσης, μήπως, λέω μήπως, μπορούμε να συντονιστούμε με την επιτροπή πολιτών που δραστηριοποιείται για να μην περιφραχτεί ο λόφος, να συνδυαστούμε για να ενημερώσουμε τον κόσμο, να τους προτρέψουμε να μπουν στον λόφο και να περπατήσουν αντί να κατέβουν στις καφετέριες του Θησείου για καφέ και έτσι να γίνουμε περισσότερο αποτελεσματικοί;;; Προτείνω τις Κυριακές 18 ή/και 25 Μαΐου. Τι λέτε...

Στην αρχή πήρα μόνον ένα πετάλι.Ένα και μάλιστα ελαφρώς σκουριασμένο...
Είχα χάσει, άκουσον-άκουσον, ένα πετάλι γυρνώντας από τον Υμηττό με φορτωμένο το ποδήλατο στην σχάρα.
Τί τόθελε κι' αυτός ο ευλογημένος, να το παρατήσει το έκθετο, τόσο ,μα τόσο καιρό παρατημένο στην κολώνα...
Το ποδήλατο ήταν ένας Βασιλάκης Καϊλας της ποδηλασίας. Δυστυχισμένο, μίζερο, ξέβαφο, άχαρο, σκουριασμένο , μα προ παντός, δεμένο. Ανυπεράσπιστο.....
Ήταν τόσο χάλια, που η αλυσσίδα που ήταν δεμένο, διπλασίαζε την τιμή του.

Ε, απ' αυτόν τον σακάτη πήγα κι' έκλεψα (φτου, κακά...) δανείστηκα ένα πετάλι. Με σαφή όμως πρόθεση να το επιστρέψω...Την στιγμή μάλιστα , που ήμουν πάνω στο νταραβέρι του δανεισμού , δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω πόσο αφύσικα καλά φουσκωμένα ήταν τα λάστιχά του...Το σημείωσα καλού κακού...

Η αλήθεια είναι πως απέφευγα διακριτικά τις επόμενες μέρες να περνάω απ' το σημείο της ντροπής. Έκανα έναν τεράστιο κύκλο και πήγαινα το παιδί στο σχολείο, πράγμα που είχα αποφασίσει να μην το πω, το ότι έχω και παιδί δηλαδή, αλλά, με έχει καταλάβει τελευταία το σύνδρομο "λέω τα σώψυχά μου σε όλους " και έτσι εξετέθην.

Τώρα, κύττα πώς τόφερε ο διάολος και σε μιά βδομάδα μέσα σπάει και η αριστερή μανέτα του φρένου μου...Αμέσως με την δέουσα αυστηρότητα απέκλεισα από τον ευατό μου το αυτονόητο και προσπάθησα να επανέλθω στα όρια της αξιοπρέπειάς μου. Eλα όμως που το βράδυ έπρεπε να μετακινήσω το αυτοκίνητο γιατί νωρίς το πρωί είχε λαϊκή και, λάβε επίσης υπ' όψιν σου ότι, μέσα στ' αυτοκίνητο ενδημεί κάθε είδους εργαλείο, άρα, και εξάρι αλενάκι αλλά και κόφτης, τιποτένια και τα δυό τους, πρόστυχα πλάσματα του σκοινιού και της λάσπης, έλα και πες μου, παπά μου, ποιός δαίμονας κατέλαβε το σώμα μου και μ' έβαλε να κόβω την αριστερή λαβή με τον κόφτη και στην συνέχεια, με μιά κίνηση του αλενακίου να αφαιρώ/δανείζομαι την εν λόγω μανέτα ;;;
Πολύ γρήγορος δαίμονας πρέπει να ήταν,παπά μου,γιατί η μανέτα βρέθηκε στην τσέπη μου χωρίς να το καταλάβω.